عصر ایران

عصرایران در تابستان 1385 توسط جمع کوچکی از روزنامه نگاران ایران راه اندازی شد.
تفکر اصلی حاکم بر راه اندازی عصرایران این بود: در شرایطی که اکثر جناح ها و گروه ها و بسیاری از چهره های سیاسی ، تریبونی برای رساندن صدای خود به مردم دارند، باید رسانه ای هم صدای مردم را منعکس کند.
هیچ کدام از اعضای تحریریه عصرایران، عضو هیچ حزب و جریانی نیستند. در هیچ دولتی اعم از اصلاح طلب و اصولگرا و اعتدالگرا ، کوچکترین سمتی ندارند و بنا بر پذیرش هیچ سمتی هم ندارند. آنها به عنوان بخشی از مردم، فقط و فقط روزنامه نگارند.
این عدم تعلق، دست عصرایران را برای نقد قدرت ، فارغ از نوع جریان حاکم باز می گذارد و البته محدودیت های نوشته و نانوشته را همه می دانند.
اصل بنیادین در عصر ایران این است که نسبت به هیچ شخصی پیش داوری وجود نداشته باشد و افراد مورد قضاوت قرار نگیرند، بلکه حرف ها و عملکردها مورد ارزیابی قرار گیرند.
به همین دلیل است که از یک فرد یا دستگاه یا دولت، هم می توان به هنگام سخن یا عملکرد خوب، تقدیر کرد و تقویت اش نمود و از همان فرد، دستگاه یا دولت، وقتی سخنی ناصواب یا عملکردی نادرست سر می زند، انتقاد شدید کرد.
این، خلاف رویه اکثر رسانه هایی است که ملاک ارزیابی شان ، اشخاص و جریان ها هستند نه مواضع و کارکردها.